Ofisteyim şuan.Yeni bir iş ve ilk gün.Anlatmaya gerek yok aslında.Önceki işimde nasıl bir dalış yapmıştım ilk günden.Altıma araba verip,haydi Dilek git çalış modundaydılar.Çalış ama nereye gideceğim,ne yapacağım ki?Bir de müdürümü 2-3 gün boyunca...

Gözlerimi kapattım şuan.. Birden içim ısınmaya başladı..Güneşi hissediyorum..Açtım gözlerimi.Kızgın bir güneşin altındayım bu vakit..Ayaklarım da yanıyor.Kumlar öylesine sıcak ki..Karşıya bakıyorum masmavi deniz.Mavi kötü olabilir mi? Mavi umutsuz olabilir mi? Mavi hiç hüzün verebilir...

Çok şey istememiştim ki ben aslında..Emek verdiklerimi yaşamaktı yalnızca..Ama hayat hep çok gördü.Şimdi bir kez daha üstelik.. Neyi düşlesem elimde kaldı,cam kırıkları gibi yüreğime battı..Ne için ödün versem sonu hüsran oldu..Şimdi bir kez...

Mutluluğunu da hüznünü de zirvede yaşayanlardanım.Ortası yok..Grisi yok.Ya siyah ya beyaz.İşte bu yüzden çöküşlerim tam çöküş benim. Mutlu olmayı bilen ve sevenlerdenim ne kadar şu sıralar mutsuzluk adına kendime her şeyi yapıyor olsam...

Sen yaz yine ! Hüzünlerini bir kez daha yaz.Hayal kırıklıklarını yaz belki son olur diye. Hayallerinin defalarca yerle bir oluşlarını yaz. Kırgınlıklarını yaz,kızgınlıklarını yaz ! Yaz bir kez daha. Sustuklarını,sabredip dayandıklarını,bağırarak bağıra haykırmak...

Ağlamayı unuttuğun vakit kork işte kendinden ! Ağlamaktan vazgeçtiğinde.. Gözyaşlarını akıtmaktan pes ettiğinde.. Akıtacaksın gözyaşlarını..İçine içine ağlamayacaksın..Ya da pes etmeyeceksin.Korkmayacaksın ağlamaktan.. Kirpiklerin ıslanacak ağladıkça.. Dökeceksin göz yaşlarını.Akıp,gitsin hüzünlerin diye.Üzüntülerini silip atsın diye. Bazen...

 Umutlar vardır insanı hayata bağlayan.Geceleri uykuları kaçıracak kadar heyecanlandıran.Bazen uçurumun kıyısına kadar gelmişken oradan geri döndüren.Yaşama tutunabilme sebeplerimiz kimi zaman.Kimi zaman da yaşamdan koparan.. Benim de var umutlarım.Korkularım hep bu yüzden işte.Kaybetmekten tüm...

Çok şeyler yazdım ben bu gece. Yazdım yazdım sildim. Harflere dökemesem de ben çok şeyler yazdım bu gece. Zihnimden yazdım hepsini. Düşünerek yazdım. Bazen gerçek olsun diye yazdım. Bazen sırf gerçek olmaması için...

Bu aralar çocukluğuma fazla takılıp,duruyorum nedense.Zaman bol olduğundan ana sayfada en aşağı iner gibi iniyorum geçmişe.Güzel zamanlar ama değil mi,o zamanlar.Aksini söyleyen yoktur herhalde.O zamanlardaki hüzün,üzüntü bile şimdilerde yüzünü güldürebiliyor insanın.İşte öylesine masum...

Yıllar önce mutluluğun değişik bir tanımı vardı bende.Beklentisi de farklıydı.Bir gün bir şey olacak ve her şey bambaşka olacak zannederdim.Ve işte ben o an mutlu olacağım derdim.Sihirli bir değneğin dokunuşunu beklemek gibi bir...

Bugünden itibaren kendine gelme zamanı. Silkelenme,uyuşukluktan,bıkkınlık-tembellikten kurtulma. Dün temiz bir hava aldım,kendime geldim. Yeni kararlar aldım.Tembel tembel boş oturmaktan kurtulmak üzere. Evdeki dağınıklıkları toplayarak başlıyorum. Çöpleri de atmalı mesela. Yemek yapmaya başlamalı.En sevdiğim...

Durdukça tembelleşiyor insan,tembelleştikçe daha da tembelleşiyor.Sonunda bir bakmışsın ki zaman boşa akıp geçmiş,yalnız yapmak istediklerinin enkazı kalmış.. Hep ileri atılmış hedefler,sonra,hep daha sonra.. O zaman durmak yok,tembellik yok..Madem hayal ediyorsun,o zaman kalk ve...

Mühim olan kendini affetmekmiş aslında..Mühim olan kendinle olan savaşını bitirebilmekmiş..Öncelik senmişsin aslında..Yüreğinin içindekiler,kafandakiler,kırgınlıkların,kendine olan kızgınlıkların,pişmanlıkların,başarıların-başarısızlıkların..Senmişsin kavganın asıl fişekleyicisi.. Kendini affetti mi insan,bitiveriyormuş her şeye olan öfkesi..Kendinle olan savaşını bitirdi mi insan,inan bitiyormuş tüm...

Bildiğiniz üzere uzun bir işsizlik dönemi geçirenlerdendim.O sürecii zor atlattım ve şuan hayatıma iyi bir yol çizdim.Benim işsizlik sürecimde çalışan arkadaşlarım veye tanıdıklarım hep  -Kıymetini bil bu dönemlerinin', -'En iyi zamanların bunlar,iyi değerlendir,'...

 Bazen durup yalnızca şükredersin..Bir geçmişe bakar,bir şimdiye..Çok şükür dersin en içten halinle.. Bende öyle günlerdeyim bu vakit.. Zamanı yetiştiremediğim,yoğun günler.. Gün içinde gel-git yaşasan da eve geldiğinde haline şükrettiğin.. İş hayatım son hızda...

Tatlı telaşlardayım son günlerde.Uğraştırıcı,düşündürücü ama bir o kadar da gülümsetebilen :) Hayır hayır evlenmiyorum daha :) İşe başlıyorum Şubat ayı gelişiyle..Evet,güzel bir başlangıç.. İşe başlangıç evrak işleri derken bir de pasaport-vize işleri çıktı...

Çok zaman oldu değil mi? Yazmayalı.. Anlatmayalı.. Yazmamaya alıştı mı insan,eli gitmez olur.. Yüreği nerededir peki ? Memnun mudur yazmadığına ? Bunun cevabı yazacaklarımda.. Aylardan Ocak,günlerden Pazar.. Hemde sıcacık havalara kendini alıştırmışken geri...