Mühim olan kendini affetmekmiş aslında..Mühim olan kendinle olan savaşını bitirebilmekmiş..Öncelik senmişsin aslında..Yüreğinin içindekiler,kafandakiler,kırgınlıkların,kendine olan kızgınlıkların,pişmanlıkların,başarıların-başarısızlıkların..Senmişsin kavganın asıl fişekleyicisi..

Kendini affetti mi insan,bitiveriyormuş her şeye olan öfkesi..Kendinle olan savaşını bitirdi mi insan,inan bitiyormuş tüm savaşlar..

Uzun zamandır içimden geçirdiğim cümleler bunlar..Nasıl da bitirdim ben bu öfkeleri diye sayıkladığım zamanlar.Ama inan nedeni tamamen buymuş..Ben kendimi affetmişim,kimseleri affetmesem bile...