Evet neden büyüdüm ki ben? Son zamanlar bunu çok sorar oldum kendime.Sanki önceden daha kolaydı her şey.Ya da ben mi öyle sanıyordum bilmiyorum.O zamanlar da bütün sorunlarımı büyüdükten sonra çözebileceğimi sanıp,ütopik hayaller peşindeymişim demek ki..

Evet ben hep yıllarca büyümek istedim.18'imi doldursam dedim.Doldurdum..Bir şey değişmedi.Sadece evdeki haykırışlarıma 'Ben artık 18 yaşındayım,karışamazsınız bana' kısmı eklendi.Gerçi hoş şimdi de ben artık 23 yaşındayım diye aynı haykırışı gösteriyorum ama :)

Orta okulda lise hayalleri kurdum.Lisede üniversite,üniversite de iş hayatı hayalleri.Sanki bir sonraki step tüm sorunları çözecek gibi gelirdi.Ne yalan söyleyeyim hala aynı düşünüyorum ama.

Mezun olur olmaz sanki tüm dertler de bunu bekliyormuşcasına hepsi aynı anda geldiler üstüme.Evet aynen öyle hepsi aynı anda.Seneler önceki sorun yaratabilecek şeyler bile bu zaman da geldi.Hepsi oturmuş yıllarca bunu beklermiş gibi.

İnsanız elbette,dertlere de katlanma eşiğimiz var.Tamam kabul,benimki epeyce yüksek olsa bile artık isyan etme noktalarındayım.

Büyümek istedim ya hep,büyüdükçe de küçülmek istemeye başladım.Ahh dedim bir geri dönebilsem şu yıllarıma.O zamanlara bir gitsem.Ya biraz daha büyüyüp çözecektim sorunları(yani benim öyle sandığım) ya da geri dönüp baştan yaşayacaktım.

En çok lise yıllarıma özlem duydum ben.O yılları tekrar yaşasam dedim.Belki de en büyük keşkelerimi o zamanlar için söyledim.Şimdi akıllandım ya geri dönersem çözebilirim o sorunları.Yapmam hata olarak saydıklarımı..

Tabi bunu dile getirmemem bilmediğim anlamına gelmiyor o da bu yaşanmışlıklar olmasa ben bu düşünceye,bu kafaya sahip olamazdım.Sadece bedenen büyüyüp,ruhen çocuk kalırdım..Keşkelerim olsa da geçmişe dair..Önüme bakmalıyım ben,Onları iyikilere çevirebilecek şeyler yapmalıyım..Evet farkındayımm ama yine de neden büyüdüm ki ben :(

Bir de neden bu postu yazdım bilmiyorum ama yazmak istedim işte.Keşkesiz hayat bundan sonra bana ve keşkeleri olan herkese..