'Bir kalem,bir kağıt iyi gelir yalnızlığa'.Güzel cümlelerim pek yok bu aralar şimdiki zamana dair ya da geleceğe dair.Büyük sınavlardayım bu vakit.En büyük sandıklarımdan da büyük..

Beni güçsüzleştiren,amaçsızlaştıran.Kabuğuma girmeye mecbur bırakan cinsten.Savaşa girmeye mecalim olmayan.Kimsesizliği iliklerimde hissettiren..Her sabah bir önceki gecenin gözyaşı kalıntılarıyla güne başlatan,yastığımı sürekli ıslak hissettiren.

Büyük bir savaş benimki.Neresinden bakarsan bak tutunacak yeri olmayan.Adeta alevler içinde yandıktan sonra her yeri eline dökülen..

Haydi çık çıkabilirsen işin içinden şimdi.Ama nerdee..??Dipsiz kuyulardayım.Güçlü sandığım ben yok artık.Nerede kaybettim onu bilemiyorum.

Dudaklarımın kenarında minik bir tebessüm bile kalmamış.Bitmiş..Tükenmiş..

Işıl ışıl gözlerim yerini puslu bir kıyıya bırakmışş adeta.Boş..Bomboş bakan gözler..

Diplerdeyim..Çıkamıyorum..Çıkmak için harcayacak gücü bulamıyorum.Bırakdıkça bırakıyorum kendimi,saldıkça salıyorum.Derin sularda kayboluyorum.Belki bir hamle,tek bir hamle.Ama o güç yok bende.

Elini uzatan olsa mesela.Tutsa ellerimden çekse yukarıAma bu karanlık sularda yapayalnızım.Kimsesiz..Yalnız..

Gözlerimi kapatıyorum usulca.Bırakıyorum kendimi..Ne olacağını,kendimi nerede bulacağımı bilmeden.Sözler yok.Sözler tükendi çoktan bende.düşünceler sıfırlandı adeta.yok oldu her şey.

Beklenti mi?O da neydi unuttum..

Kapatıyorum gözlerimi yalnızca.Akıntının sürüklediği yere doğru yol alıyorum..Donuk bir beden ve ondan apayrı bir ruh ile..