Tam melankolik takılma havası bu hava..

Evet,İstanbul bugün yoğun bir kar yağışına teslim oldu..Ama öyle beyazların süslediği romantik bir şehir haline bürünmedi ne yazık ki.Tam tersi çilenin 2 katına çıktığı insanların evlerine zor ulaştığı tipik İstanbul kışı işte ne diyeyim..

Hala devam ediyor karın yağışı..Kucağımda yine bilgisayarım,yanımda sıcak çayım bir de alttan fon halindeki müziğim..

Oh be dünya işte budur dedirtir kimilerine.Keyif mi keyif..Sıcacık evinde..

Ben ki yine düşüncelere dalar giderim bu vakit..Sarar yine her yanımı tüm sorunlarım..Şarkının yalnızca duymak  istediğim yerlerini duyar,söylemek istediklerimi söylerim bu vakit..

Ah o şarkılar..Gözü kör olsun onların değil mi..Canına okuyanlar da onlar.İçini söküp ortaya koyanlar da..Söylemek isteyip de söyleyemediklerini de onlar anlatıverir bir çırpıda..

Evet,ruh halim fazlasıyla melankolik.Umutların tükenme noktasında insan ne yapar ki küçücük bedeniyle.Bazen gücün yetmez işte hiç bir şeye.Alıp başını çekip de gidemezsin ki o vakit..Mecbur..Kalıp yaşarsın paşa paşa o hayatı..

İstanbul'da soğuk bir kış gecesinde yatağına uzanmış 2 satır sözler karalayan kızdan hayata seslenişler bunlar..

Kaybettiğim umutlarımı geri getirsin bana..Ya da içimde son zerresine kadar tükettiğim yaşama sevincimi..Kışı oldum olası sevmedim-sevmem zaten.Ben hayatıma baharı istiyorum..Baharı bekliyorum..

Hayatına baharı bekleyenlere..