Benden yine bir Paris tablosu..Siyah beyaz..Daha önce de yapmıştım böyle bir tablo.Bakmak isterseniz tık tık .Ama kıyasladığım zaman bunu daha çok beğendim.Sanki elim daha da gelişiyor gibi.

Birine diye bir resme başladığımda güzelleştiği an kıyamıyorum..Ve en sonunda da annem el koyuyor :) Bu da aynen öyle oldu.Şuan salonda yerini aldı bile.

Çok sanatsal bir kuşum var ayrıca :)

Bu yazıyı yazmanın bile hayalini kurmuş biri olarak günlerdir tek kelime etmemem çok manidar olsa gerek.Haksızlık etmeyeyim kendime,bir post yazmıştım bunu anımsatan.Okumak isterseniz tık tık

Okuduysanız üçüncü şahıs olarak bahsettiğimi göreceksiniz.İlginç değil mi ? O kadar anlatmamışım hiç bir şey.

Ama böyle oluyormuş galiba..Uzun zaman bekleyip de her şeyinizi bağladığınız şey bir anda sizin olunca tepkisiz oluyormuş insan..

Belki de daha olayın farkında değilim..Henüz somutlaştıramadım..Bakalım gidince göreceğiz :)

Gelelim işime :)

Aslında şöyle söyleyeyim.Ben iş bulmanın ötesinde kendimi ikna ettim diyelim.Çünkü,istediğim bir sektör vardı.Kariyer planımı yapmıştım.Bir çok kez reddettim başka alanları..Ama süreç uzadıkça uzadı..Seçemiyormuşsun ne yazık ki..

Geçen Pazartesi ilk görüşmeye gitmiştim.Görüşmem kendimce iyi geçmişti.Cuma günü ikinci görüşmeye gittim.Meğer onlar beni almak için çağırmışlar.Teklifi yaptılar,düşün bize geri dön dediler.Sağolsun benim tez canlı ailem hemen kabul et diye daha 1 saat olmadan aratıp,kabul ettirdiler.Şimdi haksızlık da etmem istemem çünkü ben üzüldükçe-ağladıkça onlarda üzülüyordu.Bir gün önce yine gözyaşı döktüğüm sırada telefonum çalıp da çağrıldım görüşmeye..Ki uzun zamandır da sıkıntılı süreçlerdeydim,her ne kadar pozitif olmak için büyük çabalar harcasam da..

İlaç sektörü değil ama kendi alanında iş hacmi büyük bir firma..Labaratuvar sistemleri üzerine çalışan bir firma.Bende bir kimyager olduğumdan dolayı aslında tam da benim işim.İngilizcemin gelişecek olması da beni en çok çekenlerden biri oldu açıkcası.

Benim hiç tecrübem yok.Ne sektör olarak ne de herhangi bir iş..Uzun süredir iş arayışındaydım.

Aslında tecrübesi olan,dil anlamında hiç bir sorunu olmayan adaylarda gelmiş.Fakat,karakter olarak yapı olarak beni uygun görmüşler.Bendeki o ışığı görmüşler kendi tabirleriyle :) Enerjimi iyi yansıttığımı düşünüyorum bende :) Bu da gurur verici kısmı.Üstelik kendim internetten  başvuru yapıp da gittiğim ve tamamen kendi çabalarımla girdiğim yer olması da ayrıca güzel.

Yazmadım yazmadım şimdi de çok yazdım böyle :) zaten bana söylemedim diye kızacak çok arkadaşım var,hissediyorum :) Ama önce ben kendim sindirmek istedim,ne yapayım..

Perşembe günü başlıyorum işe.Neden hafta ortası derseniz ben hemen başlamak istiyorum dediğim için.Koşuyolu'nda şirketim.Her ne kadar ben Avrupa yakasında ikamet etsem de ulaşımım rahat oluyor-3 araçla gitmeme rağmen :)

Bugün yarın belgelerimi toplayacağım.Artık iş hayatı beni beklesin :)) 

Hee bu arada masama çiçeklerimi de bekliyorumm :)

Hayat bazen geç gülse de,elbet gülüyor..Sabret yeter ki..

Yaz başından beri tamamlanmayı bekleyen bir tabloydu.Sonunda tamamladım ama bir türlü paylaşamadım.Her zaman söylerim resim yapmak için bile sağlam bir kafa gerekiyor diye.Yoksa olmuyor,böyle aylarca bekliyor benim bu tablomda olduğu gibi..

Bunu öz dedem kadar sevdiğim bir komşu dedemize yaptım.91 yaşında kendisi..Öz dedelerimden hiç bir farkı yoktur benim için..Bende baktıkça içi açılsın diye bu tabloyu yaptım kendisine.Şuan duvarını süslüyor :)

Hatalarım eksik gördüğüm yerlerim elbet var.Ama çok bekledi artık bitsin diye bıraktım bende.

Diğer tablolarıma bakmak için tık tık

Buraya da tık tık

Ve buraya da tık tık

Hep bu anı bekliyordu...Bütün ümitlerini buna bağlamıştı..O istedikçe yürekten,daha çok uzaklaştı istediği..Pes etmedi koştu peşinden..Bazen ümitsizliğe kapıldığı da oldu,bazen olumsuzlukların kamçıladığı da..Ama o hep istedi..

Şimdi bir başlangıca adım atmaya hazırlanıyorken,susuyordu..Konuşmuyor,sevinmiyordu..Sevinemiyordu belki de..Lal olmuştu resmen..

Ya daha somutlaşmadığı içindi..Görmesi lazım,dokunup-hissetmesi lazımdı..Belki de bu kadar sessiz mi olacaktı diye düşünüyordu..Artık ne bekliyorsa..

Hep olduğu gibi içinden tekrar ediyordu..

'Her şey güzel olacak,her şey güzel olacak..'

Evet gördüğünüz üzere bir oğluşum oldu artık :) Aslında bir hayvan edinmeyi istiyordum uzun zamandır.Ben golden cinsi köpek çok istiyorum fakat,evimiz buna hiç müsait olmadığı için hayal olmaktan öteye gidemiyor.

Balık,kaplumbağa gibi hayvanları da besledim.Balık çok uzun ömürlü olmuyor ne yazık ki.Kaplumbağa ise kocaman olana kadar senelerce büyüttüğüm oldu.Uzun zamandır kuş sahibi olmamıştım.Tesadüfen aa hadi kuş alayım dedim ve aldım getirdim eve.

Oğluşumla bizden selamlar :))

Geçen yıl bugün açmıştım blogumu. Zor günlerdeydim. Adı bile bunu kanıtlıyor işte.Bordo Düşlerim..'Pembe düşlerim vardı,büyüdüm,bordo oldu..'

Yazmak beni en çok rahatlatan şeydi..İhtiyacım vardı buna.Çok yalnızdım çünkü..İyi de geldi..Yazdım,yazabilmek için uğraşlar buldum.

Zaman çabuk geçiyor..1 Yıl olmuş bile :) O zamanlar çok iyi şeyler yazamadım.Hep hayatımı düzene sokmak için uğraştım.Şöyle olsun bunu yazacağım,böyle olsun şunu yazacağım diye de hayaller kurmaktan kendimi alıkoyamadım.

Herkes hayatında böyle bir sınav denecek dönem geçiriyor olsa gerek.Bende bir çok şey öğrendim bu süreçten..

Bundan sonra daha güzel şeyler yazabilmek ve olabilmek dileğiyle..

Düşlerimiz hep pembe kalsın..