Nereden başlayacağımı bilmiyorum ama uzun süredir yazmadığım için pişmanım.Ama olur ya bazı dönemler en sevdiklerinizden bile uzak kalmak istersiniz.Belki de öyle bir dönemdi benimki.Sonradan da alışkanlığa dönüştü..

Bu yazmadığım dönemde yokluğumu fark edenler oldu elbette.Hatta özellikle de telefon edip 'Neden yazmıyorsun canım,çok severek okuyorduk' diyen arkadaşlarım da oldu.Ama yazamadım işte..Her gün bir bahane bulabildim kendime.

İşte benim son zamanlarda fazlasıyla rahatsızlığını hissettiğim ve beni ben yapanların dışında tutan en büyük sorunum..Ne mi ? Hevessizlik !!

Beni yakından tanıyanlar bilirler ki ben sürekli yeni fikirlerle karşılarına çıkan,her daim enerjik,her fikre uymasa da kabulum modunda yaklaşan bir insanım.Ama son aylar benim en berbat hastalığım bu.Hastalık diyorum çünkü o derece rahatsız edici.İçimden hiçbir şeyin yapmak gelmediği,en sevdiğim şeyleri bile yapmak istemediğim bir dönem.Zaten bu yıl benim için böyle geçti.Hayatımın sınavı dediğim koskoca 1 sene geçirdim.Hala sabırla ve kararlılıkla hayatımdakileri sorunları çözmeye,düzene sokulması gerekenleri sonsuz bir titizlikle düzene sokmaya çabalıyorum.

Nerede kalmıştık ? Ben nerelerdeydim ? Kışın deli gibi özlediğim bahar-yaz sonunda geldi hızla ilerliyor bile.Bende tam yazmaya yine karar vermişken kısa bir tatil yapıp geliverdim-aslında ben tatil değil de annemlerin yanına yazlığa gittim demeyi tercih ediyorum ama.Kızgın kumlar,serin sular,bronz tenler derken döndüm yine kürkçü dükkanına.Şimdi de Ramazan mesaisindeyim.Sevgili kardeşimi doyurup bakmak benim görevim :)

Yazmayı düşündüğüm ve hatta paylaşmak istediğim bir sürü şey var kafamda.Ama saat iftar vaktine yaklaşırken benim mutfağa doğru yol almam gerekiyor :)