Gözlerimi kapattım şuan..
Birden içim ısınmaya başladı..Güneşi hissediyorum..Açtım gözlerimi.Kızgın bir güneşin altındayım bu vakit..Ayaklarım da yanıyor.Kumlar öylesine sıcak ki..Karşıya bakıyorum masmavi deniz.Mavi kötü olabilir mi? Mavi umutsuz olabilir mi? Mavi hiç hüzün verebilir mi?
İçim kıpır kıpır oluyor..İçimi ısıtıyor adeta..
Kalkıyorum oturduğum yerden..Çok değil 3-5 adım..Ayaklarım hissediyor serinliğini mavinin.Ama kayıtsız kalamıyor bedenim bu huzurlu serinliğe..Atıveriyorum kendimi o sonsuzluğa.Kafamı diplere kadar sokuyorum.Nefes almadan duruyorum diplerde..Öyle iyi geliyor ki.
Yok aklımda hiç bir soru..Yok kafamdaki milyonlarca sorun..İliklerimde acı yok..Beynimin derinliklerine işlemiş düşünceler yok..
Çıkıyorum,güneşin sıcaklığına bırakıyorum yine kendimi..Ben gibi değilim..Öylesine hafifim ki..
Ellerim eksik değil..Kalbim paramparça değil..Kırgınlıklarım da yok,kızgınlıklarım da..Yarım kalmışlıklar da yok..Kurulamayan hayaller de..
Ben yarım değilim mesela..Ben eksik değilim..
Sadece bunlar var işte..